ตัวกรองผลการค้นหา
ขจี
หมายถึง[ขะ-] ว. งามสดใส, ใช้ในคำว่า เขียวขจี. (ข. ขฺจี ว่า ดิบ, อ่อน).
จับเจี๋ยว
หมายถึงน. หม้อดินเล็ก ๆ มีพวยและที่จับสำหรับต้มนํ้า. (จ.).
จ้ำจี้
หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก.
จ้ำจี้จ้ำไช
หมายถึงว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.
จี้
หมายถึงน. เครื่องประดับมีรูปเหลี่ยม กลม หรือรี มักทำด้วยทองคำประดับเพชรพลอยเป็นต้น มีห่วงที่กรอบสำหรับห้อยคอ.
หมายถึงก. เอานิ้วมือหรือสิ่งของจดหรือแหย่เข้าไป, เอามือแหย่ให้รู้ตัวหรือให้สะดุ้ง; ติดตามอย่างกระชั้นชิด เช่น วิ่งจี้หลังมา, ติดตามเร่งรัด เช่น จี้ให้ทำงาน; (ปาก) ใช้อาวุธขู่เข็ญบังคับให้ทำตาม.
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคนทา. (ดู คนทา).
จี่จู้
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. นกกางเขน. (ดู กางเขน).
จีแจ๊บ
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. นกกางเขน. (ดู กางเขน).
จี๊ด
หมายถึงว. เล็ก, เล็กมาก.
จี่นายโม้
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
จีบพลู
หมายถึงก. ม้วนพลูที่ป้ายปูนไว้แล้วให้เป็นรูปกรวย แล้วพันด้วยใยฝ้าย.