ผลการค้นหา

ยาว* *ยาว *ยาว*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,044 รายการ

ตะบอง

หมายถึงน. ไม้สำหรับถือ ใช้ตี โดยมากมีรูปกลม, ที่มีขนาดยาวประมาณ ๔ ศอก เรียกว่า ตะบองยาว ที่มีขนาดยาวประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า ตะบองสั้น, กระบอง หรือ ตระบอง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

กุกะ

หมายถึงว. ขรุขระ เช่น ทั้งนํ้าใจก็ดื้อดันดุกุกะไม่คิดกลัว. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
 พจนานุกรมไทย

คนโท

หมายถึง[คน-] น. กุณโฑ, หม้อนํ้ารูปต่าง ๆ คอยาว.
 พจนานุกรมไทย

ไม้วา

หมายถึงน. ไม้เครื่องวัดความยาวมีกำหนด ๔ ศอก.
 พจนานุกรมไทย

เรื่อยเจื้อย

หมายถึงว. อาการที่พูดยืดยาว แต่มีสาระน้อย, เลื้อยเจื้อย ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เลื้อยเจื้อย

หมายถึงว. อาการที่พูดยืดยาวแต่มีสาระน้อย, เรื่อยเจื้อย ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ลิ้นกระดาน

หมายถึงน. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.
 พจนานุกรมไทย

ซอ

หมายถึงน. ตอไม้ไผ่ค่อนข้างยาวที่เหลืออยู่ที่กอ.
 พจนานุกรมไทย

ร่องมด

หมายถึงน. สีขาวหรือดำเป็นขีดยาวตามท้องสัตว์แต่คางตลอดก้น, รอยเป็นทางยาวบนเขาสัตว์จำพวกกวาง.
 พจนานุกรมไทย

เยิ่น

หมายถึงว. มีระยะยาวหรือนานยืดออกไป; เนิบ เช่น อ่อนเยิ่น.
 พจนานุกรมไทย

หูยาน

หมายถึงน. ชื่อพระเครื่องแบบหนึ่ง มีติ่งหูยาวมากผิดปรกติ.
 พจนานุกรมไทย

กว้าง

หมายถึง[กฺว้าง] น. ด้านสั้นที่คู่กับด้านยาว. ว. ไม่แคบ, แผ่ออกไป.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด