ตัวกรองผลการค้นหา
ยุแหย่
หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.
กระแหน,-กระแหน
หมายถึง[-แหฺน] ใช้เข้าคู่กับคำ กระหนอ และ กระแหนะ เป็น กระหนอกระแหน และ กระแหนะกระแหน.
กระแหนะกระแหน
หมายถึง[-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเป็นเชิงเสียดสี, กระแนะกระแหน ก็ว่า.
กะหร็อมกะแหร็ม
หมายถึงว. มีเล็กน้อย, มีห่าง ๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่, เช่น ผมขึ้นกะหร็อมกะแหร็ม หร็อมแหร็ม หรือ หย็อมแหย็ม ก็ว่า
กำแหง
หมายถึง[-แหงฺ] ว. แข็งแรง, กล้าแข็ง, เข้มแข็ง. ก. อวดดี.
กุญแจแหวน
หมายถึง[-แหฺวน] น. เครื่องมือโลหะชนิดหนึ่ง ตอนปลายทั้ง ๒ ข้างมีลักษณะคล้ายแหวน ขอบเหลี่ยม มีขนาดตายตัว ใช้สำหรับขันหรือคลายนอตเป็นต้น.
ขิงแห้ง
หมายถึงน. ขิงชนิดหนึ่งที่ตากแห้ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
คำแหง
หมายถึง[-แหงฺ] ว. กำแหง, แข็งแรง, กล้าแข็ง, เข้มแข็ง.
คู่แห่
หมายถึงน. คนแห่เดินในริ้วกระบวน ๒ ข้าง.
แจ๋วแหวว
หมายถึงว. มีประกายสดใส.
ตัดหัวคั่วแห้ง
หมายถึง(สำ) ก. ฆ่าให้ตายเพื่อให้หายแค้น.
ติดร่างแห
หมายถึงก. พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดหลังแห ก็ว่า.