ตัวกรองผลการค้นหา
สัมเภทะ
หมายถึงน. การปะปน, การรวมกัน; การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. (ป., ส.).
สางคลื่น
หมายถึงน. คลื่นที่ยอดไม่แตก, คลื่นใต้น้ำ.
โผละ
หมายถึง[โผฺละ] ว. เสียงดังอย่างเสียงทุบมะพร้าวให้แตก.
เภทุบาย
หมายถึงน. อุบายที่ทำให้เขาแตกกัน, เล่ห์เหลี่ยม, กลอุบาย.
อุรส
หมายถึง[-รด] น. “ผู้ที่เกิดแต่อก” คือ ลูก. (ส. อุรสฺย).
รากฝอย
หมายถึงน. รากที่เป็นเส้นเล็ก ๆ แตกออกจากรากแก้ว.
เลี่ยมพระ
หมายถึงก. ใช้โลหะหุ้มพระเครื่องเพื่อกันไม่ให้แตกหรือชำรุด.
ขาม้า
หมายถึงน. ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ตะเกียบ ก็เรียก.
แตกตื่น
หมายถึงก. แห่กันไปด้วยความตื่นเต้น ตกอกตกใจ หรืออยากรู้อยากเห็น เป็นต้น.
อกโรย
หมายถึงว. อาการของคนที่มีลักษณะผอมจนเห็นกระดูกอก.
ร้อนใจ,ร้อนอกร้อนใจ
หมายถึงก. เดือดร้อนใจ, กระวนกระวายใจ.
สังฆเภท
หมายถึง[-เพด] น. การที่ภิกษุทำให้สงฆ์แตกหมู่แตกคณะออกไป, นับเป็นอนันตริยกรรมอย่าง ๑ ในอนันตริยกรรม ๕. (ป.).