ตัวกรองผลการค้นหา
กะต๊าก
หมายถึงว. เสียงไก่ตัวเมียร้องเมื่อตกใจหรือออกไข่.
กะต้ำ
หมายถึงน. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าตามริมฝั่งชนิดหนึ่ง ใช้เฝือกกั้นเป็นคอก ๓ ด้าน ด้านหนึ่งมีประตูเปิดปิดได้ ในคอกสะด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอยู่, ต้อน ก็ว่า.
กะติ๊กริก
หมายถึงว. เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้น (มักใช้แก่เด็ก). ก. จริตจะก้าน, ระริก.
กะตีบ
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นมะแฟน. (ดู มะแฟน).
กะตึงกะแตง
หมายถึงก. กะติงกะแตง.
กะโต๊ก
หมายถึงว. เสียงไก่ตัวผู้ร้อง.
กะโตงกะเตง
หมายถึงว. โตง ๆ เตง ๆ, ติดอยู่รุงรัง, พัวพัน.
กะทอ
หมายถึงน. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ตาโปร่งอย่างชะลอม รูปร่างเป็นกระบอก สำหรับใส่เสื้อผ้าและของอื่น ๆ ใช้กันมากในภาคอีสาน.
กะแท่ง
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amorphophallus วงศ์ Araceae ต้นเล็กราวเท่านิ้วมือ เวลาออกดอกไม่มีใบ ก้านช่อดอกอ่อน ๆ ใช้แกงได้, พายัพเรียก ดอกก้าน.
กะบังรังเฝือก
หมายถึงดู กะบัง ๒.
กะบังลม
หมายถึงน. แผ่นกั้นประกอบขึ้นด้วยกล้ามเนื้อและเนื้อพังผืดแยกช่องท้องออกจากช่องอก มีอาการยืดและหดได้เพื่อช่วยในการหายใจ.
กะบิล
หมายถึงน. ระเบียบ, หมู่. (ดู กบิล ๒).