ตัวกรองผลการค้นหา
พญายา
หมายถึงดู กระแจะ ๒.
พิทย,พิทย-,พิทย์,พิทยา
หมายถึง[พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา] น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).
เยา
หมายถึงว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
รถยา
หมายถึง[รดถะ-] น. รัถยา.
รางบดยา
หมายถึงน. เครื่องบดยาไทยและยาจีนให้เป็นผง ทำด้วยโลหะรูปร่างคล้ายรางระนาด แต่ก้นสอบ มีลูกบด.
ฤๅเยา
หมายถึงว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.
ลำยา
หมายถึงดู ลำไย (๒).
วางยา
หมายถึงก. ให้กินยาเพื่อรักษาโรค เช่น หมอวางยาคนไข้ได้ถูกกับโรค, ลอบเอายาพิษให้กิน เช่น โดนวางยาในอาหาร; โดยปริยายหมายความว่า พูดให้เสียหาย.
เวศยา
หมายถึง[เวดสะหฺยา] น. แพศยา. (ส.).
สัจกิริยา
หมายถึง[สัดจะ-] น. การตั้งความสัตย์.
สุขวิทยา
หมายถึงน. วิชาวิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับสุขศึกษา.
หมอยา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค.