ตัวกรองผลการค้นหา
แปรไข้
หมายถึงน. วิธีรักษาโดยวางยาตามแบบแพทย์แผนโบราณ เพื่อบรรเทาโรคหนักให้เบาลง.
ยาขี้ผึ้ง
หมายถึงน. ยาที่มีลักษณะเป็นขี้ผึ้งหรือครีม ใช้ทาแก้โรคผิวหนังเป็นต้น.
อีดำอีแดง
หมายถึงน. ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นผื่นสีดำสีแดงตามตัว.
ชิวหาสดมภ์
หมายถึงน. ชื่อโรคลม ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.
พุพอง
หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นเม็ดผุดขึ้นพองใสตามตัว แล้วแตกออกมีนํ้าเหลืองหรือนํ้าเลือดนํ้าหนอง.
ศัลยศาสตร์
หมายถึง[สันละยะสาด] น. วิชาว่าด้วยการรักษาโรคโดยวิธีผ่าตัด.
สำแดง
หมายถึงน. ของแสลงที่ทำให้โรคกำเริบ, สำแลง ก็ว่า, ใช้ในคำว่า ผิดสำแดง หรือ ผิดสำแลง.
สำแลง
หมายถึงน. ของแสลงที่ทำให้โรคกำเริบ, สำแดง ก็ว่า, ใช้ในคำว่า ผิดสำแลง หรือ ผิดสำแดง.
คุ้มกัน
หมายถึงก. คอยป้องกันให้ปลอดภัย, คุ้มครองให้พ้นจากบางสิ่งบางอย่าง เช่น คุ้มกันโรค คุ้มกันไม่ให้ถูกฟ้องร้อง.
ปรเมหะ
หมายถึง[ปะระ-] น. ชื่อคัมภีร์หมอว่าด้วยโรคเกิดแต่นํ้าเบา (น้ำปัสสาวะ).
ขี้กลาก
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังอย่างหนึ่ง มีหลายชนิด เกิดจากเชื้อรา ขึ้นเป็นวง มีอาการคัน, กลาก ก็ว่า.
ตรวจเลือด
หมายถึงก. ตรวจดูว่าเลือดอยู่ในกลุ่มไหน หรือมีเชื้อโรคอยู่ในเลือดหรือไม่ หรือเพื่อทราบโรคบางอย่าง เป็นต้น.