ตัวกรองผลการค้นหา
หูฝาด,หูเฝื่อน
หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.
หูเสือ
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coleus amboinicus (Lour.) Spreng. ในวงศ์ Labiatae ใบกลมแข็งกรอบมีขน กลิ่นฉุน กินได้.
หูหนวก
หมายถึงน. หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง, โดยปริยายหมายความว่า ฟังอะไรไม่ได้ยิน.
หูหนวกตาบอด
หมายถึง(สำ) ว. ไม่รับรู้รับเห็นสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น.
หูหนาตาโต,หูหนาตาเล่อ
หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อน.
เอาใจดูหูใส่
หมายถึง(ปาก) ก. ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.
ช่องพระโสต , ช่องพระกรรณ
หมายถึงช่องหู
พระกรรเจียก
หมายถึงจอนหู
กกหู
หมายถึงน. บริเวณหลังใบหู.
ขายหูขายตา
หมายถึง(แบบ) ก. ได้ยินได้เห็นแล้วรู้สึกอายไม่อยากฟังไม่อยากเห็น เช่น ดอกขายหูขายตา ดอกบนำพารู้. (ลอ), ใช้ว่า ไขหูไขตา ก็มี.
ไขหู
หมายถึงว. ทำเป็นว่าไม่ได้ยิน.
ไขหูไขตา
หมายถึงก. ได้ยินได้เห็นแล้วรู้สึกอายไม่อยากฟังไม่อยากเห็น, ขายหูขายตา ก็ว่า.