ผลการค้นหา

คำนำหน้าชื่อ* *คำนำหน้าชื่อ *คำนำหน้าชื่อ*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 4,841 รายการ

อง

หมายถึงน. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน, คำนำหน้าสมณศักดิ์พระสงฆ์อนัมนิกายชั้นปลัดขวาปลัดซ้ายและพระคณานุกรม เช่น องสรภาณมธุรส องสุตบทบวร. (ญ.).
 พจนานุกรมไทย

ยืมชื่อ

หมายถึงก. อาศัยชื่อผู้อื่นไปเป็นประโยชน์ตน เช่น ยืมชื่อคนมีชื่อเสียงไปอ้างเพื่อให้คนเชื่อถือ.
 พจนานุกรมไทย

ลือชื่อ

หมายถึงว. มีชื่อโด่งดัง.
 พจนานุกรมไทย

ด้นดั้น

หมายถึงก. มุ่งหน้าเดาไป, มุ่งหน้าฝ่าไป, ด้น ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ลูกเธอ

หมายถึง(ราชา) น. คำนำหน้านามพระราชโอรสพระราชธิดาในสมัยรัชกาลที่ ๑ ถึงต้นรัชกาลที่ ๓, คำนำหน้านามพระราชธิดาในสมัยปลายรัชกาลที่ ๓ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นเจ้า เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ.
 พจนานุกรมไทย

ชื่อรอง

หมายถึง(กฎ) น. ชื่อประกอบถัดจากชื่อตัว.
 พจนานุกรมไทย

สิ้นชื่อ

หมายถึงก. หมดชื่อเสียง เช่น เขาชกแพ้หลายครั้งติด ๆ กัน เลยสิ้นชื่อ; ตาย เช่น เขาถูกแทงทะลุหัวใจ เลยสิ้นชื่อ.
 พจนานุกรมไทย

หน้าปลาจวด

หมายถึงน. หน้าแหลมอย่างหัวปลาจวด.
 พจนานุกรมไทย

หน้าป๋อหลอ

หมายถึงว. อาการที่นั่งให้เห็นหน้าโดยมิได้มีความสลักสำคัญอะไร.
 พจนานุกรมไทย

แลหน้าแลหลัง

หมายถึงก. พิจารณาให้รอบคอบ เช่น จะทำอะไรต้องแลหน้าแลหลังให้ดีเสียก่อน.
 พจนานุกรมไทย

กระเบื้องหน้างัว

หมายถึงดู กระเบื้องหน้าวัว
 พจนานุกรมไทย

แว่นส่องหน้า

หมายถึงน. สิ่งที่ทำด้วยโลหะขัดจนเป็นเงา ใช้ส่องหน้าในสมัยก่อนที่จะมีกระจกเงา.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด