ตัวกรองผลการค้นหา
ภวาภพ
หมายถึงน. ความเป็นอยู่และมิใช่ความเป็นอยู่, ภพและมิใช่ภพ; ภพน้อยภพใหญ่. (ป., ส. ภวาภว).
บัพพาช
หมายถึง[บับพาด] (แบบ) ก. ขับไล่ เช่น พระสญชัยยินราษฎร์ แกล้งบัพพาชกูไกล. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ป. ปพฺพาช).
พรหมินทร์
หมายถึง[พฺรมมิน] น. พรหมผู้เป็นใหญ่. (ส.).
เลี้ยงไฟ
หมายถึงก. อาการที่คอยเติมเชื้อไฟไว้มิให้ไฟดับ.
คชินทร์,คเชนทร์
หมายถึงน. พญาช้าง. (ส. คช + อินฺทฺร).
ปะเสหรันอากง
หมายถึง[-หฺรันอากง] น. วังลูกหลวง. (ช.).
มันดี
หมายถึงน. ที่อาบนํ้า. ก. อาบนํ้า. (ช.).
ระเด่น
หมายถึงน. โอรสหรือธิดาของกษัตริย์เมืองใหญ่. (ช.).
วาโมร
หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).
กระชัง
หมายถึง(โบ) น. นํ้าปัสสาวะแห่งทารก, นํ้าครํ่า, เขียนเป็น กะชัง ก็มี. (มิวเซียม).
มีชู้
หมายถึงก. ล่วงประเวณีกับชายอื่นที่มิใช่สามีของตน.
เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์โดยมิชอบจากงานที่ทำ.