ตัวกรองผลการค้นหา
โหยกเหยก
หมายถึง[โหฺยกเหฺยก] ว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, ไม่แน่นอน, (ใช้แก่การพูด), เช่น พูดจาโหยกเหยก; โยเย, ขี้อ้อน, ร้องไห้งอแง, (ใช้แก่เด็ก) เช่น เด็กคนนี้โยเยโหยกเหยกจริง.
อัยกี
หมายถึง[ไอยะ-] (ราชา) น. ย่า, ยาย. (ป. อยฺยิกา).
พระยกนะ (ยะ-กะ-นะ)
หมายถึงตับ
กล้วยเปลือกบาง, กล้วยกะ
หมายถึงกล้วยไข่
สายสูตร
หมายถึงเชือกหุ้มผ้าขาวสำหรับทรงถือในการหล่อพระพุทธรูปหรือยกช่อฟ้า เป็นต้น
พระอัยกา
หมายถึงปู่หรือตา
กล้วยกุ
หมายถึงกล้วยสั้น
กระจุยกระจาย
หมายถึงว. กระจายยุ่งเหยิง.
กระโวยกระวาย
หมายถึงว. อาการที่ส่งเสียงเอะอะเป็นการประท้วงหรือแสดงความไม่พอใจเป็นต้น, โวยวาย ก็ว่า.
กระเหลียก
หมายถึง[-เหฺลียก] (โบ) ก. แลดู, เขียนเป็น กรลยก ก็มี เช่น สูวนนเจดีรสสมีกรลยกงามหนกกหนา. (จารึกสยาม หลัก ๒), เหลือบแล เช่น ครั้นเช้าไก่ขันเรียก ไก่กระเหลียกตาดู. (ลอ). (ข. กฺรเฬก ว่า เหลือบดู).
กรุยกราย
หมายถึงว. เดินทำทีท่าเจ้าชู้; มีท่าทางหยิบหย่ง, ในบทกลอนใช้ว่า กรายกรุย ก็มี เช่น อย่านุ่งลายกรายกรุยทำฉุยไป. (สุภาษิตสุนทรภู่).
กลายกลอก
หมายถึง[-กฺลอก] ดู กระลายกระหลอก.