ค้นเจอ 1,024 รายการ

วิเศษณการก

หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.

วิษณุ

หมายถึง[วิดสะนุ] น. พระนารายณ์. (ส.).

วิษณุมนตร์

หมายถึงน. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุเวท ก็ว่า.

วิษาณ

หมายถึงน. เขาสัตว์, งาช้าง. (ส.; ป. วิสาณ).

วิสม,วิสม-

หมายถึง[-สะมะ-] ว. ไม่เรียบ, ไม่เสมอ, ขรุขระ, ไม่เท่ากัน. (ป., ส.).

วิสฤต

หมายถึง[วิสฺริด] ว. แผ่ไป, แผ่ซ่าน, กระจาย. (ส.).

วิสัญญี

หมายถึงว. หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ, เช่น นางก็ถึงวิสัญญีสลบลงตรงหน้าฉานปานประหนึ่งว่าพุ่มฉัตรทองอันต้องสายอัสนีฟาด (ม. ร่ายยาว มัทรี). (ป.).

วิสามัญ

หมายถึงว. ไม่ใช่ธรรมดา, ไม่ใช่สามัญ, เช่น ข้าราชการวิสามัญ สมาชิกวิสามัญ ประชุมสมัยวิสามัญ, พิเศษเฉพาะเรื่อง เช่น คณะกรรมาธิการวิสามัญ.

วิสาร

หมายถึงน. การขยาย, การเผยแผ่. (ส.).

วิสาล

หมายถึงว. ไพศาล, กว้างขวาง. (ป.; ส. วิศาล).

วิสุงคามสีมา

หมายถึง[-คามมะ-] น. เขตที่พระราชทานแก่สงฆ์เพื่อใช้เป็นที่สร้างพระอุโบสถ.

วิเสท

หมายถึง[-เสด] น. ผู้ทำกับข้าวของหลวง.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ