ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 320 รายการ

เต่าร้าง

หมายถึงน. ชื่อปาล์ม ๒ ชนิดในสกุล Caryota วงศ์ Palmae คือ ชนิด C. mitis Lour. ต้นเป็นกอและชนิด C. urens L. ต้นคล้ายหมาก ผลเป็นทะลาย, เต่ารั้ง หรือ หมากคัน ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

เต่าหับ

หมายถึงน. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Cuora amboinensis ในวงศ์ Emydidae อาศัยอยู่บนบกที่มีความชื้นมากกว่าอยู่ในนํ้า กระดองหลังโค้งนูนมาก กระดองท้องเป็นบานพับแบ่งออกเป็น ๒ ตอน และสามารถหับปิดได้.
 พจนานุกรมไทย

เต๊าะ

หมายถึง(ปาก) ก. พูดหรือแสดงอาการเลียบเคียงเพื่อให้สมปรารถนา.
 พจนานุกรมไทย

เติบโต

หมายถึงก. โตขึ้น เช่น ร่างกายเติบโต ต้นไม้เติบโต, เติบใหญ่ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เตียง

หมายถึงน. ที่สำหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.
 พจนานุกรมไทย

เตียบ

หมายถึงน. ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สำหรับใส่ของกิน.
 พจนานุกรมไทย

เตี่ยว

หมายถึงน. ผ้าชิ้นน้อยยาวสำหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสำหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ; ใบตองหรือใบมะพร้าวสำหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล; (ถิ่น-พายัพ) กางเกง. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.
 พจนานุกรมไทย

เตือนสติ

หมายถึงก. เตือนให้รู้ตัว, เตือนให้ได้สติ.
 พจนานุกรมไทย

ไต่เต้า

หมายถึงก. ค่อย ๆ เดินไป, โดยปริยายหมายความว่า ค่อย ๆ เขยิบฐานะขึ้นไปตามลำดับ, ไต่ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เทอร์โมมิเตอร์

หมายถึงน. เครื่องมือที่ใช้วัดอุณหภูมิ อาจประกอบด้วยปรอท แอลกอฮอล์ แก๊ส หรือโลหะเป็นต้น แล้วแต่ความมุ่งหมาย ความสะดวกที่จะนำไปใช้ และความละเอียดถูกต้องในการวัด, เทอร์มอมิเตอร์ ก็เรียก. (อ. thermometer).
 พจนานุกรมไทย

น้ำเต้า

หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้เถาล้มลุกชนิด Lagenaria siceraria Standl. ในวงศ์ Cucurbitaceae อยู่ในจำพวกฟักแฟง ดอกสีขาว ผลกินได้ เมื่อแก่แห้งใช้เป็นภาชนะได้; อวัยวะส่วนที่อยู่โคนงวงช้าง มีรูปโป่งคล้ายลูกนํ้าเต้า; ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง เล่นโดยเจ้ามือจะเป็นผู้ซัดหรือฝัดลูกบาศก์ซึ่งมี ๖ หน้า เขียนเป็นรูป นํ้าเต้า ปู ปลา เสือ ไก่ และกุ้ง ให้ลูกค้าแทง. (๒) โกฐนํ้าเต้า. (ดู โกฐนํ้าเต้า).
 พจนานุกรมไทย

ปลาสเตอร์

หมายถึงน. ผ้ายางปิดแผล; ผงสีขาวคล้ายปูนขาวได้จากการเผายิปซัมให้ร้อนถึง ๑๒๐ °- ๑๓๐ °ซ. เมื่อนำไปผสมกับนํ้าแล้วทิ้งไว้จะแข็งตัวได้เร็วมาก ใช้ประโยชน์ในการนำไปทำแม่พิมพ์ รูปปั้น เป็นต้น หรือพอกอวัยวะไม่ให้เคลื่อนไหวในการรักษากระดูกหัก. (อ. plaster).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด