ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,721 รายการ

พิณพาทย์

หมายถึงน. ชื่อเรียกวงดนตรีไทยซึ่งประกอบด้วยเครื่องเป่า คือ ปี่ ผสมกับเครื่องตี ได้แก่ ระนาดและฆ้องวงชนิดต่าง ๆ เป็นหลัก และเครื่องกำกับจังหวะ เช่น ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง ตะโพน กลองทัด กลองแขก และกลองสองหน้า, ปี่พาทย์ ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

พิดทูล

หมายถึงก. เพ็ดทูล.
 พจนานุกรมไทย

พิถี

หมายถึงน. ถนน, หนทาง. (ป. วีถิ).
 พจนานุกรมไทย

พิทยาธร

หมายถึงน. อมนุษย์พวกหนึ่ง มีฐานะตํ่ากว่าเทวดา เชื่อว่ามีวิชากายสิทธิ์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ อยู่ในภูเขาหิมาลัย มีหน้าที่ปฏิบัติพระศิวะ. (ส. วิทฺยาธร).
 พจนานุกรมไทย

พิทักษ์สันติ

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

พิทูร

หมายถึง[พิทูน] ว. วิทูร, ฉลาด, รอบรู้, ชำนาญ. (ดู วิทูร).
 พจนานุกรมไทย

พิธีแตก

หมายถึง(ปาก) ว. เสียเรื่อง, ล้มเหลว.
 พจนานุกรมไทย

พินิศจัย

หมายถึง[พินิด-] ก. ตัดสิน, ชี้ขาด. (ส. วินิศฺจย; ป. วินิจฺฉย).
 พจนานุกรมไทย

พิพักพิพ่วน

หมายถึงก. กังวล, อักอ่วน, รวนเร, นึกกลับไปกลับมา. ว. อาการที่รู้สึกปั่นป่วนในท้อง, อาการที่รู้สึกกระอักกระอ่วนลังเลใจ.
 พจนานุกรมไทย

พิเภก

หมายถึงน. ชื่อสมอชนิดหนึ่ง. (ดู สมอ ๒). (ป. วิภีตก).
 พจนานุกรมไทย

พิมพการัง

หมายถึง[พิมพะ-] ดู พิมปะการัง.
 พจนานุกรมไทย

พิมพ์ใจ

หมายถึงก. ประทับใจ, ติดตรึงใจ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด