ตัวกรองผลการค้นหา
ตะพาก
หมายถึงน. ชื่อปลาตะเพียนขนาดกลางชนิด Puntius daruphani ในวงศ์ Cyprinidae เกล็ดใหญ่สีเหลือง พบตามแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ, กระพาก ก็เรียก.
ตะพานหนู
หมายถึงน. สะพานหนู.
ตะพาย
หมายถึงก. แขวนบ่า, ห้อยเฉียงบ่า, เช่น ตะพายย่าม, สะพาย ก็ว่า; เรียกกิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะว่า สนตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพาย หมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทำตามด้วยความจำใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา; เรียกเชือกที่ร้อยจมูกวัวควายว่า สายตะพาย. น. ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสำหรับร้อยเชือก; เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง ๒ ข้างแห่งนกกระทา.
ตะเพียนทอง
หมายถึงดู พิมพา.
ตะลุมพุก
หมายถึงน. ไม้ท่อนกลม ๆ มีด้ามคล้ายค้อน แต่ใหญ่กว่ามาก สำหรับตำข้าว; ไม้ท่อนขนาดเล็กที่มีด้ามสั้น ตัวสั้น สำหรับทุบผ้าให้เรียบ, กระลุมพุก ก็ใช้.
ตาทัพ
หมายถึงน. ทางที่กองทัพเดิน ซึ่งเปรียบด้วยตาหรือแต้มหมากรุก.
ตาทิพย์
หมายถึงน. ตาที่สามารถดูอะไรเห็นได้หมด.
ตาพร่า
หมายถึงว. อาการที่เห็นไม่ชัดเจน.
ตามเพลง
หมายถึง(สำ) ว. สุดแต่จะเป็นไป, ตามเรื่องตามราว.
ต้ำพรวด
หมายถึง[-พฺรวด] ว. เสียงของตกลงไปในที่รกหรือในที่เหลว ๆ.
ติดศัพท์
หมายถึงก. พูดใช้ศัพท์ยากหลาย ๆ คำ, พูดใช้ศัพท์คำใดคำหนึ่งบ่อย ๆ; แปลศัพท์ไม่ออก.
ตุมพะ
หมายถึง(แบบ) น. ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อนํ้ามีพวย. (ป.; ส. ตุมฺร).