ตัวกรองผลการค้นหา
ราเชนทร์
หมายถึง[ราเชน] น. พระราชาผู้เป็นใหญ่. (ส.).
อัยยะ
หมายถึงน. ผู้เป็นเจ้า, ผู้เป็นใหญ่, นาย. (ป.).
แข้ง
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, หน้าแข้งก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์.
ตะคาง
หมายถึงน. เม็ดผดที่เกิดขึ้นตามขาด้วยระคายต้นหญ้าหรือขนกระบือ, ระคาง ก็ว่า.
ระคาง
หมายถึงน. เม็ดผดที่เกิดขึ้นตามขาด้วยระคายต้นหญ้าหรือขนกระบือ, ตะคาง ก็ว่า.
ขวิด
หมายถึง[ขฺวิด] ก. กิริยาของหมูป่าหรือสัตว์ที่ใช้เขาหรือนอทำร้าย, เสี่ยว, ชน. ว. อาการที่เดินสะดุดขาตัวเองเพราะอายหรือรีบร้อน เรียกว่า เดินขาขวิด.
เข้าเฝือก
หมายถึงก. เอาเฝือกประกับแขนหรือขาเป็นต้นที่เดาะหักเพื่อให้ปรกติ.
ปากคีบ
หมายถึงน. เครื่องคีบเป็นเหล็ก ๒ ขา ส่วนมากมีปลายแหลม สำหรับคีบสิ่งของ.
ฝีมะม่วง
หมายถึงน. ชื่อฝีที่โคนขาหนีบเกิดจากต่อมนํ้าเหลืองได้รับการติดเชื้อกามโรคชนิด Lymphogranuloma venereum.
กก
หมายถึงน. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา.
หัวเข่า
หมายถึงน. อวัยวะตรงที่ปลายกระดูกต้นขากับหัวกระดูกแข้งต่อกัน, เข่า ก็ว่า.
กายินทรีย์,กาเยนทรีย์
หมายถึงน. ร่างกายซึ่งเป็นใหญ่ในการรับสัมผัส. (ป. กาย + อินฺทฺริย).