ตัวกรองผลการค้นหา
ตะเหลาะเปาะ
หมายถึงว. กลมน่าดู, กะเหลาะเปาะ ก็ว่า.
ตะแหมะแขะ
หมายถึง[-แหฺมะ-] ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.
ตะแหลนแป๋น
หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.
พระโสณี
หมายถึงตะโพก
ตะกรัน
หมายถึง[-กฺรัน] ดู ตะกรน ๒.
ตะกอน
หมายถึงน. สิ่งที่ละลายปนอยู่ในนํ้าหรือของเหลวอื่นแล้วตกจมลงนอนก้นภาชนะเป็นต้น; (ภูมิ) สารต่าง ๆ ที่ผุพังทำลายโดยทางวิธีกล ทางเคมี หรือทางพัฒนาการของชีวิตแล้วตกจมทับถมเนื่องจากการกระทำของนํ้า ลม หรือธารนํ้าแข็ง.
ตะกั่วเกรียบ
หมายถึงน. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง.
ตะกูด
หมายถึงน. หางเสือเรือ, จะกูด หรือ จังกูด ก็ว่า.
ตะเกียกตะกาย
หมายถึงก. พยายามป่ายปีนไป, พยายามทุกทางเพื่อให้ประสบความสำเร็จ.
ตะเกียง
หมายถึงน. หน่อสับปะรดที่แตกออกจากโคนขั้วของผล, หน่อกล้วยไม้ประเภทหวายที่แตกออกจากข้อ.
ตะโกก
หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดกลางบางชนิดและบางสกุล ในวงศ์ Cyprinidae หัวเสี้ยม ลำตัวยาวเรียว แบนข้างเล็กน้อย ครีบหลังมีก้านครีบตอนหน้าแข็ง ยาวคล้ายเงี่ยง พื้นลำตัวด้านหลังและครีบสีเทาอมฟ้า ส่วนอื่นสีเงิน ที่สำคัญได้แก่ชนิดในสกุล Cyclocheilichthys เช่น ชนิด C. enoplos, C. dumerilii สกุลอื่น ๆ เช่น ชนิด Cosmochilus harmandi, Albulichthys alburoides.
ตะขอ
หมายถึงดู ตาขอ.