ค้นเจอ 24 รายการ

คางเบือน

หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดไม่มีเกล็ดชนิด Belodontichthys dinema ในวงศ์ Siluridae รูปร่างคล้ายปลาค้าว เว้นแต่มีขนาดเล็กกว่า คือ ยาวประมาณ ๗๐ เซนติเมตร ปากเชิดขึ้น จะงอยปากสั้น ครีบหลังเล็ก ครีบอกใหญ่ ลำตัวแบนข้างมาก หลังกว้าง ลำตัวโดยเฉพาะด้านหลังสีเทาอมเขียว ข้างท้องสีเงิน มีชุกชุมตามแหล่งนํ้าใหญ่ทั่วไป, เบี้ยว อ้ายเบี้ยว หรือ ขบ ก็เรียก.

คางเหลือง

หมายถึง(สำ) ว. ป่วยหรือบาดเจ็บมากจนแทบเสียชีวิต, มักใช้ว่า ไม่ตายก็คางเหลือง.

ยานคาง

หมายถึงว. อาการที่พูดลากเสียง.

โสนคางคก

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Aeschynomene aspera L. ในวงศ์ Leguminosae ขึ้นตามที่น้ำขัง เนื้อไม้ใช้ทำหมวกกะโล่.

คางทูม

หมายถึงน. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัสทำให้ต่อมนํ้าลายบริเวณใต้หูอักเสบแล้วบวม.

พระทาฐิกะ , พระทาฒิกะ

หมายถึงเครา หนวดที่คาง

คาง

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Albizia lebbeckoides Benth. ในวงศ์ Leguminosae ใบคล้ายใบกระถิน เนื้อไม้สีนํ้าตาลแก่ แข็ง, พายัพเรียก กาง.

ระคาง

หมายถึงก. หมาง, หมองใจ, เคืองใจ.

สี่เหลี่ยมคางหมู

หมายถึงน. รูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านขนานกันเพียงคู่เดียว.

คางคก

หมายถึงน. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินนํ้าสะเทินบกในวงศ์ Bufonidae รูปร่างคล้ายกบ ผิวหนังเป็นตุ่มขรุขระ เคลื่อนที่โดยการย่างเดินและกระโดดหย่ง ๆ ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น คางคกบ้าน (Bufo melanostictus) คางคกป่า (B. macrotis).

คางโทน

หมายถึงน. ชื่อต้นไม้ใช้ทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).

ลิ้นกระด้างคางแข็ง

หมายถึงก. อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้. (สำ) ว. ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นกระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน. (ขุนช้างขุนแผน); มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ