ตัวกรองผลการค้นหา
เทวดา
หมายถึง[เทวะ-] น. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์. (ป., ส. เทวตา).
รุกขเทวดา
หมายถึงน. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.
ทวดึงส์,ทวัตดึงส์
หมายถึง[ทะวะดึง, ทะวัดดึง] (แบบ) ว. สามสิบสอง. (ป. ทฺวตฺตึส; ส. ทฺวาตฺรึศตฺ).
เทวดาเดินหน
หมายถึงน. ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน.