ตัวกรองผลการค้นหา
มอระกู่
หมายถึงน. หม้อสูบยาของชาวอาหรับ. (ช.).
เตาฟู่
หมายถึงน. เตาที่ใช้สูบลมพ่นนํ้ามันให้ขึ้นไปถูกไฟลุกเป็นเปลว.
จมูกวัว
หมายถึงน. ท่อที่ต่อจากสูบไปเป่าเปลวไฟไปท่วมเบ้า.
บ้องกัญชา
หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสำหรับสูบกัญชา.
เตาสูบ
หมายถึงน. เตาที่ใช้สูบลมพ่นถ่านให้ลุกเป็นเปลว.
บ้องยาแดง
หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อ สำหรับสูบยาแดง.
น้ำบาดาล
หมายถึงน. น้ำที่สูบจากใต้ดินที่ลึกไม่ต่ำกว่า ๑๐ เมตร.
ขี้ฝิ่น
หมายถึงน. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ยา ก็เรียก.
เจ้าพายุ
หมายถึงน. ชื่อตะเกียงชนิดหนึ่งเมื่อเผาไส้แล้วสูบลมให้ดันนํ้ามันเป็นไอขึ้นไปเลี้ยงไส้ทำให้เกิดแสงสว่างนวลจ้า.
หมู
หมายถึง(ปาก) น. ใบพลูสดหั่นผสมฝิ่นแล้วนำมาสูบ.
ยาสูบ
หมายถึงน. ยาสำหรับสูบ มีทั้งที่เป็นมวนและที่เป็นเส้นสำหรับสูบกล้อง; (กฎ) บุหรี่ซิกาแรต บุหรี่ซิการ์ บุหรี่อื่น ยาเส้นปรุง รวมตลอดถึงยาเคี้ยวด้วย.
เผาหัว
หมายถึงก. ใช้เปลวไฟพ่นเผาหัวสูบของเครื่องยนต์ประเภทกึ่งดีเซลซึ่งใช้นํ้ามันขี้โล้เป็นเชื้อเพลิง จนหัวสูบร้อนจัดก่อนติดเครื่อง, เรียกเครื่องยนต์ประเภทนี้ว่า เครื่องยนต์เผาหัว.