ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงกระเส่า
หมายถึงน. เสียงสั่นเครือและเบา.
เถากะพังโหม
หมายถึงเถาตูดหมูตูดหมา
กระเส่า,กระเส่า ๆ
หมายถึงว. สั่นเครือและเบา (ใช้แก่เสียง).
เถาวัลย์ปูน
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Cissus repanda Vahl ในวงศ์ Vitaceae เถามีคราบขาว.
พงศาวลี
หมายถึง[-วะลี] น. แผนลำดับเครือญาติ. (ส.).
หนุ่มทั้งแท่งมากินแตงเถาตาย
หมายถึง(สำ) น. หนุ่มบริสุทธิ์ได้แม่ม่ายอายุมากเป็นภรรยา.
นาคลดา
หมายถึง[นากคะ-] น. เถาวัลย์งู, เถาพลู.
ปิ่นโต
หมายถึงน. ภาชนะสำหรับใส่ของกิน ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ มีหูร้อยหิ้วได้, ลักษณนามว่า เถา เช่น ปิ่นโต ๒ เถา.
วัลลี
หมายถึงน. เถาวัลย์, เครือเขา, ไม้เถา. (ป., ส.).
เถาวัลย์เปรียง
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Derris scandens (Roxb.) Benth. ในวงศ์ Leguminosae เถาใช้ทำยาได้.
สบู่เลือด
หมายถึงน. ชื่อไม้เถามีหัวชนิด Stephania venosa (Blume) Spreng. ในวงศ์ Menispermaceae ใบ เถา และผิวของหัวมีนํ้ายางสีแดง.
วัลย์
หมายถึงน. เถาวัลย์, เครือเขา, ไม้เถา. (ป., ส. วลฺลี).