ตัวกรองผลการค้นหา
กระเปา,-กระเปา
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระปม เป็น กระปมกระเปา.
กระเปาะ
หมายถึงน. รูปนูนกลม, เรียกสิ่งที่มีสัณฐานคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า กระเปาะ เช่น กระเปาะไข่ กระเปาะดอกไม้; ฐานที่ฝังเพชรพลอยเป็นหัวแหวนหรือตุ้มหู; เก็จ (ดู เก็จ); (วิทยา) ส่วนของหลอดแก้วที่พองออก จะกลมหรือรีก็ตาม.
กระเปาะเหลาะ
หมายถึงว. มีสัณฐานกลมป้อม, เปาะเหลาะ ก็ว่า.
กะเหลาะเปาะ
หมายถึงว. กลมน่าดู, ตะเหลาะเปาะ ก็ว่า.
จับเปาะ
หมายถึง(สำ) ว. ตรงเป้า เช่น ต่อยจับเปาะเข้าที่ปลายคาง.
เปาะแปะ
หมายถึงว. อาการที่ฝนตกมีเม็ดห่าง ๆ แต่เล็กน้อย, เปราะแประ ก็ว่า.