ตัวกรองผลการค้นหา
พยชะ
หมายถึง[พะยดชะ] ก. ขับ, ขี่; พัด. (ส. วฺยช).
พัทธ,พัทธ-,พัทธ์
หมายถึง[พัดทะ-, พัด] ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.).
ภัต,ภัต-,ภัตร
หมายถึง[พัด, พัดตะ-, พัด] น. อาหาร, ข้าว. (ป. ภตฺต).
กระพัตร
หมายถึง[-พัด] น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปรกติคล้องผูกอยู่รอบคอช้าง เมื่อตั้งสัปคับ หรือกูบอย่างใดอย่างหนึ่ง ใช้ปลายทั้ง ๒ ข้างผูกสัปคับหรือกูบเพื่อรั้งมิให้เลื่อนไปทางท้ายช้างขณะเดินขึ้นที่ชัน เช่น และกระพัตรรัตคนควร. (ดุษฎีสังเวย), กระพัด ก็ว่า.
พยัชน์
หมายถึง[พะยัด] น. พัด. (ส. วฺยชน).
พัช
หมายถึง[พัด] น. วัช, คอก. (ป. วช).
โบกขรพรรษ
หมายถึง[-พัด] น. ฝนดุจนํ้าตกลงในใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนนํ้าตกลงบนใบบัว. (ป. โปกฺขร ว่า ใบบัว + ส. วรฺษ ว่า ฝน).
ศัทธนะ
หมายถึง[สัดทะนะ] ก. พัด (ใช้แก่ลม), มีลมพัดมา. (บ.).
พยชน์
หมายถึง[พะยด] น. พัด. (ส. วฺยชน).
เพียชน์
หมายถึง[เพียด] (กลอน) น. วิชนี, พัด.
พัชนี
หมายถึง[พัดชะ-] น. พัด. (ป. วีชนี).
รำพาย
หมายถึงก. พัด, กระพือ.