ตัวกรองผลการค้นหา
ลันไต
หมายถึงน. ชื่อเสื่อซึ่งสานด้วยหวายตะค้าเป็นซี่ ๆ.
เรือนเครื่องผูก
หมายถึงน. เรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีผูกด้วยหวายเป็นต้น, คู่กับ เรือนเครื่องสับ.
แวตร
หมายถึง[แวด] น. ไม้ถือที่ทำด้วยหวาย. (ส. เวตฺร; ป. เวตฺต).
ตะมอย
หมายถึงน. ชื่อหวายชนิดหนึ่ง ใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ชุด
หมายถึงน. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตา; สิ่งที่ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตาห่าง ๆ รูปคล้ายกระชุ สำหรับใส่หมูเป็น.
เรือก
หมายถึงน. ไม้ไผ่หรือไม้รวกเป็นต้นที่ผ่าออกเป็นซีก ๆ แล้วถักด้วยหวายสำหรับปูพื้นหรือกั้นเป็นรั้วเป็นต้น, พื้นที่ลาดหรือปูด้วยไม้ถักด้วยหวาย, เรียกสะพานชั่วคราวที่ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกถักด้วยหวายหรือเชือกว่า สะพานเรือก.
สะพานเรือก
หมายถึงน. สะพานชั่วคราวที่ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกถักด้วยหวายหรือเชือก.
ตะเกียง
หมายถึงน. หน่อสับปะรดที่แตกออกจากโคนขั้วของผล, หน่อกล้วยไม้ประเภทหวายที่แตกออกจากข้อ.
จักสาน
หมายถึงน. เรียกเครื่องใช้ที่ทำด้วยไม้ไผ่หรือหวายเป็นต้นว่า เครื่องจักสาน.
เครื่องผูก
หมายถึงน. เรียกเรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีผูกด้วยหวายเป็นต้นว่า เรือนเครื่องผูก, คู่กับ เรือนเครื่องสับ.
สายระเดียง
หมายถึงน. หวายหรือสายลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับตากผ้า (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).
กะริง
หมายถึงน. บ่วงหวายสำหรับดักสัตว์ที่กระโดด เช่นเนื้อและกวาง. (ประพาสมลายู), กระหริ่ง ก็ใช้.