ตัวกรองผลการค้นหา
แหวนหัว
หมายถึงน. แหวนที่ฝังพลอยเม็ดใหญ่เม็ดเดียวนูนขึ้น.
แหวะ
หมายถึง[แหฺวะ] ก. เอาสิ่งที่มีคมกรีดให้เป็นช่องตามที่ต้องการ เช่น แหวะท้องปลา; อาการที่เด็กเล็ก ๆ สำรอกอาหารหรือยาออกมา. น. อาหารหรือยาที่ล้นกระเพาะเด็กเล็ก ๆ ออกมาทางปาก.
แหะ,แหะ ๆ
หมายถึงว. เสียงคนหัวเราะมีเสียงเช่นนั้น. ก. ทำเสียงดังเช่นนั้น เช่น เขาไม่พูดอะไรได้แต่แหะ ๆ.
พระธำมรงค์
หมายถึงแหวน
พระแสงกัสสะ
หมายถึงแหนบถอนหนวด
แห
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง.
แห้
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, เขียนเป็น แฮ่ ก็มี.
แหง่
หมายถึง[แหฺง่] น. เรียกลูกควายตัวเล็ก ๆ ตามเสียงที่มันร้องว่า ลูกแหง่, ลูกกะแอ ก็ว่า; เรียกเด็กตัวเล็ก ๆ ว่า ลูกแหง่, (ปาก) เรียกเหรียญกระษาปณ์อันเล็ก ๆ ว่า ลูกแหง่, โดยปริยายเรียกคนที่โตแล้วแต่ยังติดพ่อติดแม่เป็นต้นหรือยังทำอ้อนเหมือนเด็กเล็ก ๆ ว่า ลูกแหง่.
แหงน
หมายถึง[แหฺงน] ก. หงายหน้าขึ้น, เงยขึ้น.
แหงนเต่อ,แหงนเถ่อ
หมายถึงว. ค้างอยู่; โดยปริยายหมายความว่า เก้อ, ไม่สมปรารถนา.
แห้งแล้ง
หมายถึงว. ปราศจากความสดชื่น, ปราศจากความชุ่มชื้น.
แหน
หมายถึง[แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.