ค้นเจอ 477 รายการ

มรสุม

หมายถึง[มอระสุม] น. คราว; คราวลม, คราวพายุ; ลมฝน; ชื่อพายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก, โดยปริยายหมายถึงความยุ่งยากเดือดร้อนที่เกิดในบางช่วงชีวิต เช่น มรสุมชีวิต. (เทียบอาหรับ mausim).

บังเกิด

หมายถึงก. เกิด เช่น บังเกิดอุบัติเหตุ บังเกิดลมพายุ, ทำให้เกิด เช่น แม่บังเกิดเกล้า.

พระอัสสาสะ

หมายถึงลมหายใจออก

ท่อลม

หมายถึงน. ทางเดินอากาศหายใจส่วนล่างที่อยู่ระหว่างกล่องเสียงกับหลอดลม. (อ. trachea; windpipe).

ปืนลม

หมายถึงน. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ใช้แรงอัดดันด้วยลม.

ลมตะเภา

หมายถึงน. ลมชนิดหนึ่งพัดมาจากทิศใต้ไปทางทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.

ลมสลาตัน

หมายถึงน. ลมทะเลที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน.

ลมหายใจ

หมายถึงน. ลมที่ปอดสูบเข้าออกทางจมูกหรือทางปาก.

พระปัสสาสะ

หมายถึงลมหายใจเข้า

พระปัสสาสะ

หมายถึงลมหายใจออก

ยิงลม

หมายถึงน. เรียกตัวไม้ประกอบเครื่องบนหลังคาเรือน ทำหน้าที่ยันอยู่ข้างหลังจั่ว ตั้งทแยงปลายข้างหนึ่งยันกับขื่อเพื่อเสริมให้จั่วมั่นคง.

ลมเฉื่อย

หมายถึงน. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ