ค้นเจอ 64 รายการ

อันโยนย,อันโยนย-,อันโยนยะ

หมายถึง[-โยนยะ] (โบ) ว. “กันและกัน”. (ส. อนฺโยนฺย; ป. อญฺมญฺ); ในไวยากรณ์ใช้เรียกสรรพนามพวกหนึ่ง ซึ่งแทนชื่อคน สัตว์ หรือสิ่งของที่รวมกัน ได้แก่คำว่า “กัน” เช่น คนตีกัน เรียกว่า อันโยนยสรรพนาม.

อันเวส

หมายถึง[-เวด] น. การตามแสวงหา, การค้นหา. (ป. อนุ + เอส).

พระอันตคุณ

หมายถึงไส้น้อย, ไส้ทบ

ติดอันดับ

หมายถึงก. เข้าขั้นหรือลำดับที่กำหนดไว้.

พอมีอันจะกิน

หมายถึงว. ค่อนข้างรวย, มีฐานะค่อนข้างดี, เช่น เขาเป็นคนพอมีอันจะกิน.

มีอันจะกิน

หมายถึงว. ค่อนข้างมั่งมี.

อนธ,อนธ-,อันธ,อันธ-

หมายถึง[อนทะ-, -ทะ-] ว. มืด, มืดมน; โง่, ทึบ; มองไม่เห็น, บอด. (ป., ส.).

อัน

หมายถึงน. สิ่ง, ชิ้น; ทะลาย เช่น อันหมาก อันมะพร้าว; คำบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ไม้อันหนึ่ง ไม้ ๒ อัน; เวลากำหนดสำหรับชนไก่พักหนึ่ง ๆ. ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น ความจริงอันปรากฏขึ้นมา. ว. อย่าง เช่น เป็นอันมาก เป็นอันดี, ใช้เป็นคำนำหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันอายุความนั้น ถ้าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ท่านให้มีกำหนดสิบปี. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๔ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อันว่า ก็มี เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า).

อันตกิริยา

หมายถึงน. “การกระทำซึ่งที่สุด” หมายถึง ตาย เช่น เขากระทำซึ่งอันตกิริยา. (ป.).

อันตร,อันตร-

หมายถึง[อันตะระ-] น. ช่อง. ว. ภายใน, ชั้นใน; ใกล้เคียง, เกือบ; ระหว่าง; อื่น, ต่างไป. (ป., ส.).

อันตรา

หมายถึง[อันตะรา] นิ. ระหว่าง. (ป.).

อันเต,อันโต

หมายถึงคำใช้เป็นส่วนหน้าสมาส หมายความว่า ภายใน.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ