ผลการค้นหา

สงคราม* *สงคราม *สงคราม*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 76 รายการ

ก่อ

หมายถึงก. ทำให้เกิดขึ้น มีขึ้น หรือเป็นรูปขึ้น เช่น ก่อไฟ ก่อสงคราม ก่อตึก.
 พจนานุกรมไทย

ระเหระหน,ระเหหน

หมายถึงว. ซัดเซไปตามบุญตามกรรม, ไม่เป็นที่เป็นทาง, เร่ร่อนไป, อยู่ไม่เป็นที่, เช่น ผู้ลี้ภัยสงครามต้องระเหระหนไปเรื่อย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

จุดชนวน

หมายถึงก. ก่อเหตุ, เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องอื่นขึ้นต่อไป, เช่น จุดชนวนสงคราม.
 พจนานุกรมไทย

รถศึก

หมายถึงน. รถเทียมม้าที่ใช้ในการศึกสงครามสมัยโบราณ ปรกติมี ๒ ล้อ.
 พจนานุกรมไทย

ป้อมบังคับการ

หมายถึง(โบ) น. ที่ซึ่งมีที่กำบังแข็งแรงสำหรับใช้ในการควบคุมการใช้อาวุธและสั่งการเดินเรือในยามสงคราม.
 พจนานุกรมไทย

ล้างโลก

หมายถึงก. ทำลายโลก เช่น สงครามล้างโลก; (ศาสนา) ทำให้โลกหมดความชั่ว เช่น ไฟบรรลัยกัลป์ล้างโลก.
 พจนานุกรมไทย

อาชญาศึก

หมายถึง[อาดยาสึก, อาดชะยาสึก] น. กฎหมายที่ใช้ในเวลาเกิดสงคราม.
 พจนานุกรมไทย

ปฏิกรรมสงคราม

หมายถึงน. การชดใช้ค่าเสียหายที่ฝ่ายชนะสงครามเรียกร้องเอาจากฝ่ายพ่ายแพ้. (อ. reparation).
 พจนานุกรมไทย

ลี้ภัย

หมายถึงก. หลีกหนีภัย, หลบหนีภัย, เช่น ลี้ภัยการเมือง ลี้ภัยสงคราม.
 พจนานุกรมไทย

สมร,สมร,สมร-

หมายถึง[สะหฺมอน, สะหฺมอนระ-, สะหฺมอระ-] น. การรบ, การสงคราม. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

สิ้นสุด

หมายถึงก. ถึงที่สุด, จบ, เช่น การแข่งขันบาสเกตบอลสิ้นสุดลงเมื่อเวลา ๑๘.๐๐ น. การเจรจายุติสงครามสิ้นสุดลงแล้ว, สุดสิ้น ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

อาชญากรสงคราม

หมายถึง[อาดยากอน-, อาดชะยากอน-] น. ผู้ก่ออาชญากรรมในการทำสงคราม.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด