ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 58 รายการ

หนวกหู

หมายถึงก. รู้สึกรำคาญหูเพราะเสียงเซ็งแซ่อื้ออึง เช่น เด็ก ๆ เล่นกันเกรียว หนวกหูเหลือเกิน, โดยปริยายหมายความว่า รำคาญ เช่น เธอพูดมากฉันหนวกหูเต็มทีแล้ว. ว. เซ็งแซ่อื้ออึงรำคาญหู เช่น เด็ก ๆ จุดประทัดเล่นกัน เสียงหนวกหูจริง.
 พจนานุกรมไทย

พระกรรณ

หมายถึงหู ใบหู

ตุ้มพระกรรณ

หมายถึงต่างหู

แคะพระกรรณ

หมายถึงไม้แคะหู

มูลพระโสต

หมายถึงขี้หู

กระจอนหู

หมายถึง(ถิ่น) น. ตุ้มหู. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑).
 พจนานุกรมไทย

ขายหู

หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.
 พจนานุกรมไทย

โล่งหู

หมายถึงก. รู้สึกสบายอกสบายใจเพราะไม่ได้ยินเสียงที่เคยทำให้รำคาญหูอยู่เป็นประจำ.
 พจนานุกรมไทย

เสียงแปร่งหู

หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
 พจนานุกรมไทย

เสียหู

หมายถึงก. สูญเสียหูไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น เรื่องไร้สาระเช่นนี้ ฉันไม่ฟังให้เสียหูหรอก.
 พจนานุกรมไทย

หมวกหู

หมายถึงน. ขอบหูตอนบน.
 พจนานุกรมไทย

ช่องพระโสต , ช่องพระกรรณ

หมายถึงช่องหู

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด