ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 73 รายการ

นาเมือง

หมายถึงน. นาฟางลอย; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดสั้นเนื้อฟ่ามว่า ข้าวนาเมือง.
 พจนานุกรมไทย

บ้านเมืองมีขื่อมีแป

หมายถึง(สำ) น. บ้านเมืองหรือประเทศย่อมมีกฎหมายคุ้มครอง เช่น ถ้าบ้านเมืองมีขื่อมีแป คงไม่ทำกับอ้ายแก่เช่นนี้ได้. (เสภาพญาราชวังสัน), มักใช้ในเชิงปฏิเสธว่า บ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแป.
 พจนานุกรมไทย

พระเชื้อเมือง

หมายถึง(โบ) น. พระเสื้อเมือง, เทวดาที่รักษาบ้านเมือง.
 พจนานุกรมไทย

พลเมือง

หมายถึง[พนละ-] น. ประชาชน, ราษฎร, ชาวประเทศ.
 พจนานุกรมไทย

เมืองท่า

หมายถึงน. เมืองสำคัญที่ตั้งอยู่ริมทะเลหรือแม่น้ำซึ่งใช้เป็นที่ให้ความสะดวกต่าง ๆ ในการขนถ่ายสินค้าและผู้โดยสารขึ้นหรือลงเรือเดินทะเล; (กฎ) ทำเลหรือถิ่นที่จอดเรือเพื่อขนถ่ายคนโดยสารหรือของ.
 พจนานุกรมไทย

ระบิลเมือง

หมายถึงน. กฎหมายและประเพณีของบ้านเมือง.
 พจนานุกรมไทย

ขี่ม้าส่งเมือง

หมายถึงน. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง ฝ่ายแพ้ต้องให้ฝ่ายชนะขี่หลังไปส่งถึงที่ฝ่ายชนะ.
 พจนานุกรมไทย

เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม

หมายถึง(สำ) ก. ประพฤติตนตามที่คนส่วนใหญ่ประพฤติกัน.
 พจนานุกรมไทย

คู่บ้านคู่เมือง

หมายถึงว. ที่เป็นของประจำบ้านเมืองหรือที่มีมาพร้อมกับบ้านเมือง ถือว่าเป็นของที่มีค่ามาก เช่น พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง.
 พจนานุกรมไทย

ตัวเมือง

หมายถึงน. ย่านใจกลางเมือง มักมีแม่นํ้าหรือกำแพงล้อมรอบ.
 พจนานุกรมไทย

บ้านเกิดเมืองนอน

หมายถึงน. ประเทศหรือถิ่นซึ่งเป็นที่เกิด.
 พจนานุกรมไทย

เพรียงเมือง

หมายถึงก. แทรกแซงบ่อนจิตใจชาวเมือง.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด