ผลการค้นหา

บาน,บาน,บาน-* *บาน,บาน,บาน- *บาน,บาน,บาน-*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 117 รายการ

บานเกล็ด

หมายถึงน. บานหน้าต่างหรือบานประตูซึ่งใช้ไม้หรือกระจกแผ่นเล็ก ๆ พาดขวางซ้อนเหลื่อมกันเป็นเกล็ด บางชนิดดึงหรือหมุนให้เกล็ดเหล่านั้นเปิดปิดได้พร้อม ๆ กัน.
 พจนานุกรมไทย

ปากไปล่

หมายถึงน. ชื่อชามชนิดหนึ่ง ก้นเล็กปากบานอย่างรูปงอบหงาย.
 พจนานุกรมไทย

ตะปูหัวเห็ด

หมายถึงน. ตะปูที่มีหัวบานเหมือนดอกเห็ด สำหรับตอกสังกะสีเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ยกเหลี่ยม

หมายถึงก. ยกหน้ากระดานขึ้นเป็นสันคมไปทางยาว เช่น ยกเหลี่ยมอกเลาของบานประตู.
 พจนานุกรมไทย

ตอก

หมายถึงก. แตก. น. เรียกข้าวเปลือกข้าวเจ้าที่เอามาคั่วให้แตกบานเป็นดอกว่า ข้าวตอก.
 พจนานุกรมไทย

โนเน

หมายถึงว. อ่อนแอ, แบบบาง, เช่น โนเนหนุ่มเหน้าบัวบาน. (เสือโค; สุธน). (ไทยใหญ่).
 พจนานุกรมไทย

ลูกฟัก

หมายถึงน. แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย.
 พจนานุกรมไทย

โพธ

หมายถึง[โพด] น. ความรู้, ความเข้าใจ, ความฉลาด. (ป., ส.). ก. แย้ม, บาน, แรกรุ่น เช่น นงโพธ.
 พจนานุกรมไทย

บานแผละ

หมายถึง[-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.
 พจนานุกรมไทย

พบู

หมายถึง(กลอน) น. หน้า; ดอกไม้ เช่น พบูบานประสานสี. ว. งาม; ขาว, ด่อน.
 พจนานุกรมไทย

ช่องดาล

หมายถึงน. รูสำหรับสอดลูกดาลเข้าไปเขี่ยดาลที่ขัดบานประตู.
 พจนานุกรมไทย

พรึบ,พรึ่บ

หมายถึงว. กิริยาที่ทำพร้อม ๆ กันในทันทีทันใด เช่น ทหารเดินแถวตบเท้าพรึบ ดอกไม้บานพร้อมกันพรึ่บ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด