ตัวกรองผลการค้นหา
ข้าวโกบ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.
ซก,ซ่ก
หมายถึงก. เปียกชุ่มจนถึงหยด เช่น เหงื่อซก.
ก่อสร้าง
หมายถึงก. ก่อและสร้างโดยใช้อิฐและปูนเป็นส่วนใหญ่.
ไม้คมแฝก
หมายถึงน. อาวุธชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้เนื้อแข็ง ลักษณะเป็นท่อนยาวประมาณ ๑ ศอก ปลายหน้าตัดมีลักษณะเป็นเหลี่ยมอย่างขนมเปียกปูน ด้านมือจับจะลบเหลี่ยมออกและมีเชือกร้อยสำหรับคล้องข้อมือจับ.
ข้าวแตน
หมายถึงน. ขนมรังแตน. (ดู รังแตน ๒).
รำเร
หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เช่น ทั้งขนมรำเรเร่ฉํ่า. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ขลม
หมายถึง[ขฺลม] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ขนม.
เปีย,เปียะ,เปี๊ยะ
หมายถึงน. ขนมเปีย. (ดู เปีย ๒).
เบื้อง
หมายถึงน. ชื่ออาหารว่างอย่างหนึ่ง ทำโดยละเลงแป้งที่ผสมดีแล้วลงบนกระทะแบนที่เรียกว่า กระเบื้อง ให้เป็นแผ่นกลม ๆ และบางเสมอกัน ใส่ไส้หวานหรือไส้เค็มแล้วพับ ๒ เรียกว่า ขนมเบื้อง หรือ ขนมเบื้องไทย.
เลปกร
หมายถึง[เลปะกอน] น. ช่างอิฐ, ช่างปูน. (ป.).
ลูกฟูก
หมายถึงน. ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือกระดาษ เป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูก สังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.
บัวโรย
หมายถึงว. สีกลีบบัวแห้งหรือสีปูนแห้ง.