ตัวกรองผลการค้นหา
ปุลินท์
หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
ไม้ล้มขอนนอนไพร
หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.
เกี่ยวแฝกมุงป่า
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.
อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ
หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).
ควายโทน
หมายถึงน. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง.
แนวป่า
หมายถึงน. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.
ป่าโปร่ง
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.
พนาศรัย
หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).
เรี้ยวรก
หมายถึงว. รกมาก เช่น ป่าเรี้ยวรก, รกเรี้ยว ก็ว่า.
วนาลี
หมายถึงน. ทางป่า; แนวไม้. (ส.).
บุกป่าฝ่าดง
หมายถึง(สำ) ก. พยายามต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ.