ตัวกรองผลการค้นหา
ภักต,ภักต-,ภักตะ
หมายถึง[พักตะ-] น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยน้ำ. (ส. ภกฺต; ป. ภตฺต).
กระเตาะกระแตะ
หมายถึงว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินกระเตาะกระแตะ, เตาะแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า; ป้อแป้, ไม่แข็งแรง, มักใช้แก่คนสูงอายุ เช่น คุณทวดเดินกระเตาะกระแตะ.
ฐิตะ
หมายถึง[ถิตะ] (แบบ) ก. ยืนอยู่, ตั้งอยู่แล้ว. (ป.).
ศากตะ
หมายถึง[สากตะ] น. ผู้นับถือนิกายศักติ.
สตะ
หมายถึงว. ระลึกได้, จำได้. (ป.; ส. สฺมฺฤต).
สุตะ
หมายถึงก. ไหลไป. (ป.; ส. สฺรุต).
มุต,มุต-,มุตตะ,มุตตะ
หมายถึง[มุดตะ-] น. นํ้าปัสสาวะ, นํ้าเบา, เยี่ยว. (ป. มุตฺต; ส. มูตฺร).
ธุต,ธุตตะ
หมายถึง[ทุด, ทุด-] (แบบ) น. นักเลง. (ป. ธุตฺต).
นักตะ
หมายถึง(แบบ) น. กลางคืน. (ส.).
ปรหิตะ
หมายถึง[ปะระหิตะ, ปอระหิตะ] น. ประโยชน์ผู้อื่น, มักใช้ควบกับ ประโยชน์ เป็น ปรหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น. (ป. ปรหิต).
กระแตะ,-กระแตะ
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระเตาะ เป็น กระเตาะกระแตะ.
กะระตะ
หมายถึง(กลอน) ก. ขับม้าให้วิ่ง เช่น กะระตะอาชาชิงชัย. (อิเหนา). (ช. gértak).