ตัวกรองผลการค้นหา
ประมาทเลินเล่อ
หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.
ประโมทย์
หมายถึง[ปฺระโมด] น. ความบันเทิงใจ, ความปลื้มใจ, โดยมากใช้ ปราโมทย์.
ประยุกต์
หมายถึงก. นำความรู้ในวิทยาการต่าง ๆ มาปรับใช้ให้เป็นประโยชน์. ว. ที่นำความรู้มาปรับใช้ให้เป็นประโยชน์ เช่น วิทยาศาสตร์ประยุกต์ จิตวิทยาประยุกต์. (ส. ปฺรยุกฺต; ป. ปยุตฺต).
ประยุทธ์
หมายถึงก. รบ, ต่อสู้. (ส. ปฺรยุทฺธ).
ประโยคประธาน
หมายถึง[-โหฺยก-] น. หลักไวยากรณ์, หลัก.
ประโรหิต
หมายถึงน. ปุโรหิต, พราหมณ์ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของกษัตริย์. (ส., ป. ปุโรหิต).
ประลัยกัลป์
หมายถึงน. บรรลัยกัลป์.
ประลาย
หมายถึง(กลอน) แผลงมาจาก ปลาย.
ประวาต
หมายถึง[ปฺระวาด] ก. พัด, กระพือ. (ส.).
ประวิตร
หมายถึง[ปฺระวิด] ว. บพิตร; บริสุทธิ์, สะอาด.
ประวีณ
หมายถึงว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).
ประเวณี
หมายถึงน. การเสพสังวาส, การร่วมรส, ในคำว่า ร่วมประเวณี; ประเพณี เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย). ก. ประพฤติผิดเมียผู้อื่น เรียกว่า ล่วงประเวณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).