ตัวกรองผลการค้นหา
กระเจิง
หมายถึงว. เลยไป, หลงไป, แตกจากหมู่ไป, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเจอะ กระเจิด เป็น กระเจอะกระเจิง กระเจิดกระเจิง.
กวีนิพนธ์
หมายถึงน. คำประพันธ์ที่กวีแต่ง.
เครื่องทรง
หมายถึงเครื่องแต่งตัว, เครื่องแต่งกาย
บทประพันธ์
หมายถึงน. เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นร้อยแก้วหรือร้อยกรอง.
อรรถกถาจารย์
หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
กระปุกหลุก,กระปุ๊กลุก
หมายถึงว. อ้วนกลมน่าเอ็นดู.
บทกวีนิพนธ์
หมายถึงน. บทร้อยกรองที่กวีแต่ง.
หอง
หมายถึงก. ส่งให้สูงขึ้น, แต่งให้สูงขึ้น. (จ.).
เรียงความ
หมายถึงก. นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงให้เป็นเรื่องเป็นราว, แต่งหนังสือในลักษณะที่ใช้พูดหรือเขียนกันเป็นสามัญ ต่างจากลักษณะที่แต่งเป็นร้อยกรอง. น. เรื่องที่นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงขึ้น.
เชลง
หมายถึง[ชะเลง] (กลอน) ก. แต่ง, ประพันธ์. (ข.).
ตัวไม้
หมายถึงน. ไม้ที่แต่งไว้เพื่อคุมกันเข้าเป็นเรือนเป็นต้น.
ยืนเครื่อง
หมายถึงน. ตัวพระนางที่แต่งเครื่องกษัตริย์.