ค้นเจอ 765 รายการ

ใบขับขี่

หมายถึง(ปาก) น. ใบอนุญาตให้ขับเคลื่อนยานยนต์ได้, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเรือ เรียกว่า ประกาศนียบัตรนายท้ายเรือ, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเครื่องบิน เรียกว่า ใบอนุญาตนักบิน.

กระโดง

หมายถึงน. ใบเรือ เช่น เสากระโดง คือ เสาใบเรือ; ส่วนที่อยู่บนหลังปลาบางชนิด เช่น ปลากัด ปลาฉลาม มีลักษณะเป็นแผ่นตั้งคล้ายใบเรือ. (ข. โกฺฎง ว่า ใบเรือ).

ใช้ใบ

หมายถึงก. กางใบแล่นเรือ.

เสื่อผืนหมอนใบ

หมายถึงน. สำนวนที่เนื่องมาจากการที่คนจีนจากเมืองจีนเดินทางโดยเรือสำเภาเข้ามาทำมาหากินในเมืองไทย โดยไม่มีทรัพย์สมบัติหรือข้าวของติดตัวมานอกจากเสื่อกับหมอนเท่านั้นแล้วสามารถตั้งเนื้อตั้งตัวได้; โดยปริยายหมายถึงมีสมบัติติดตัวเพียงเล็กน้อย แต่มีวิริยอุตสาหะแล้วสามารถตั้งเนื้อตั้งตัวได้.

เหียน

หมายถึงก. หัน เช่น เหียนใบเรือ.

แล่นใบบนบก

หมายถึง(สำ) ก. คิดทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้.

ชักใบให้เรือเสีย

หมายถึง(สำ) ก. พูดหรือทำขวาง ๆ ให้การสนทนาหรือการงานเขวออกนอกเรื่องไป.

เลียงผา

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ใบคล้ายใบดีปลี ต้นและใบสีเขียว ใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).

แมงลัก

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ocimum americanum L. ในวงศ์ Labiatae ใบคล้ายใบโหระพาแต่มีขน ใบและเมล็ดกินได้และใช้ทำยาได้.

กระอ้า

หมายถึงน. โรคพืชชนิดหนึ่งเกิดแก่ใบยาสูบ ทำให้ใบเฉาเหี่ยวแห้งหรือตายนึ่ง.

เสียดใบ

หมายถึงก. แล่นก้าวให้ใบเฉียงลม.

ลัด

หมายถึงก. ผลิออก, แตกออก, (ใช้แก่ต้นไม้ที่เริ่มตั้งตัวผลิใบอ่อน) เช่น ต้นไม้ลัดใบ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ