ตัวกรองผลการค้นหา
บูรพาษาฒ
หมายถึงน. เดือน ๘ แรก. (ส. ปูรฺวาษาฒ).
ปฏิพากย์
หมายถึงน. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. (ป. ปฏิวากฺย).
ประพาฬ
หมายถึง[ปฺระพาน] น. รัตนะ (แก้ว) ชนิดหนึ่ง สีแดงอ่อน เกิดจากหินปะการังใต้ทะเล. (ป. ปวาฬ).
ปัพพาชนะ
หมายถึง[ปับพาชะ-] (แบบ) น. การขับไล่. (ป.).
ปี่พาทย์เครื่องห้า
หมายถึงน. วงปี่พาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ระนาดเอก ฆ้องวงใหญ่ ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, พิณพาทย์เครื่องห้า ก็เรียก.
แผ่พังพาน,แผ่แม่เบี้ย
หมายถึงก. อาการที่งูเห่าหรืองูจงอางเป็นต้นชูและแผ่คอให้แบนเพื่อเตรียมฉกศัตรูเป็นต้น.
พะพาน
หมายถึงก. พ้องพาน เช่น อย่าให้ความชั่วมาพะพาน, พบปะ เช่น ไม่ได้พบปะพะพานมานาน, เกี่ยวพัน เช่น กิ่งไม้ยื่นมาระพะพาน.
พังพาบ
หมายถึงก. อาการที่นอนคว่ำ หน้าเชิด.
พา
หมายถึงก. นำไปหรือนำมา.
พาณิชยศิลป์
หมายถึงน. ศิลปกรรมประเภทหนึ่งซึ่งสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในด้านธุรกิจการค้าโดยเฉพาะ เช่น ศิลปะในการเขียนภาพโฆษณา ศิลปะในการออกแบบเครื่องแต่งกาย.
พาดพิง
หมายถึงก. เกี่ยวโยงไปถึง เช่น ให้การพาดพิงถึงผู้อื่น.
พาธ,พาธา
หมายถึงน. ความเบียดเบียน, ความทุกข์. (ป., ส.).