ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 96 รายการ

กมล

หมายถึง[กะมน] (แบบ) น. บัว เช่น บาทกมล. (สมุทรโฆษ); ใจ เช่น ดวงกมล. ว. เหมือนบัว เช่น เต้าสุวรรณกมลคนที. (ม. คำหลวง หิมพานต์), บางทีใช้ว่า กระมล. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

กัตติกมาส

หมายถึง[กัดติกะมาด] น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์กัตติกา คือ เดือน ๑๒ ตามจันทรคติ ตกในราวเดือนพฤศจิกายน. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

เกี่ยวแฝกมุงป่า

หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.
 พจนานุกรมไทย

ตกมูก

หมายถึงก. อาการที่นํ้าเมือกไหลออกทางทวารหนัก.
 พจนานุกรมไทย

แตกมัน

หมายถึงก. อาการที่มันของกะทิลอยขึ้นในเวลาเคี่ยว ในความว่า เคี่ยวกะทิแตกมัน.
 พจนานุกรมไทย

ปากมาก

หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.
 พจนานุกรมไทย

มีปากมีเสียง

หมายถึงก. ทะเลาะกัน, ทุ่มเถียงกัน.
 พจนานุกรมไทย

โมกมัน

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Wrightia arborea (Dennst.) Mabb. ในวงศ์ Apocynaceae เนื้อไม้สีขาวละเอียด ใช้ฝังประดับในเนื้อไม้อื่นเป็นลวดลาย และทำสิ่งอื่น ๆ เช่น พาย, มูกมัน ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

สามเพลงตกม้าตาย

หมายถึง(สำ) ว. แพ้เร็ว, ยุติเร็ว, ใช้สั้น ๆ ว่า ตกม้าตาย ก็มี.
 พจนานุกรมไทย

เอกม

หมายถึง[เอก-มอ] ว. เอกอย่างกลาง. (ตัดมาจาก เอกมัธยม).
 พจนานุกรมไทย

เอกมัย

หมายถึง[เอกกะ-] ว. เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เป็นแบบเหมือนกัน.
 พจนานุกรมไทย

พระหัตถัฐิ

หมายถึงกระดูกมือ

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด