ตัวกรองผลการค้นหา
ขมหิน
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Boerhavia diffusa L. ในวงศ์ Nyctaginaceae ใช้ทำยาได้.
ขม่อมบาง
หมายถึง(สำ) ว. เจ็บป่วยง่าย เช่น เขาเป็นคนขม่อมบาง ถูกนํ้าค้างหน่อยก็เป็นหวัด, กระหม่อมบาง ก็ว่า.
ขมอย
หมายถึง[ขะมอย] น. หลาน, ลูกหลาน, เช่น ขมอยเมือเฝือแฝกหญ้า ยุงชุมฉ่าฝ่าเหลือบฝูง. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ข. กฺมวย ว่า หลาน, ลูกของพี่หรือของน้อง).
ขมับ
หมายถึง[ขะหฺมับ] น. ส่วนที่อยู่หางคิ้วเหนือกระดูกแก้มทั้ง ๒ ข้าง.
ขมิ้นชัน
หมายถึงดู ขมิ้น ๑.
ขมิ้นนาง
หมายถึงดู กระดูกอึ่ง.
ขมิ้นอ้อย
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Curcuma วงศ์ Zingiberaceae เหง้าสีเหลือง บางส่วนโผล่พ้นดินขึ้นมา ใช้ปรุงอาหารและทำยา, ขมิ้นขึ้น หรือ ขมิ้นหัวขึ้น ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก กะตุมู.
ขมึง
หมายถึง[ขะหฺมึง] ก. ขึงตา.
ขมุดขมิด
หมายถึง[ขะหฺมุดขะหฺมิด] ว. กระหมุดกระหมิด, หวุดหวิด; บิดกระหมวด; ไม่แน่น, ไม่ถึง, ไม่ถนัด.
เขม,เขม-,เขมา,เขมา
หมายถึง[เขมะ-, เข-มา] น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. (ป.; ส. เกฺษม).
เขม่า
หมายถึง[ขะเหฺม่า] น. ละอองดำ ๆ ที่เกิดจากควันไฟหรือดินปืน.
โขม
หมายถึงน. ผักโขม. [ดู ขม ๒ (๑)].