ตัวกรองผลการค้นหา
กระพั่น
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องไม้ในจำพวกเครื่องทอผ้า สำหรับม้วนผ้า.
ขนหนู
หมายถึงน. เรียกผ้าที่มีลักษณะเป็นขนขดใช้ห่มหรือเช็ดตัวเป็นต้นว่า ผ้าขนหนู.
อึน
หมายถึงว. แห้งไม่สนิท เช่น ผ้ายังอึน ๆ อยู่.
ห่ม
หมายถึงก. ใช้ผ้าเป็นต้นคลุมหรือพันสิ่งใดสิ่งหนึ่งทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น ห่มผ้า ห่มสไบ เอาผ้าไปห่มต้นโพธิ์.
ห่มดอง
หมายถึงน. เรียกวิธีห่มผ้าของพระภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยห่มเฉวียงบ่าและมีผ้ารัดอก.
โกษม
หมายถึง[กะโสม] น. ผ้าใยไม้ (ผ้าลินิน), ผ้าขาว, ผ้าป่าน, เช่น อีกโกษมสวัสดิวรรณึก. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ส. เกฺษามฺ).
ผ้ากราบ
หมายถึงน. ผ้าที่ภิกษุสามเณรใช้รองในเวลากราบพระ ซึ่งกลายมาจากผ้าสันถัต, (โบ) กราบพระ ก็ว่า.
แต่งตัว
หมายถึงก. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย.
เก็บหน้าผ้า
หมายถึงก. ทอกันหน้าผ้าไม่ให้เส้นด้ายหลุดออกมา.
แควก
หมายถึง[แคฺวก] ว. เสียงดังอย่างเสียงผ้าขาด.
ผ้าลูกไม้
หมายถึงน. ผ้าที่ถักโปร่งเป็นลวดลายต่าง ๆ.
หีบสไบ
หมายถึงก. อัดผ้าสไบให้เป็นรอยจีบ.