ค้นเจอ 1,340 รายการ

ปณิธาน

หมายถึง[ปะ-] น. ประณิธาน. (ป.; ส. ปฺรณิธาน).

ปณิธิ

หมายถึง[ปะ-] น. ประณิธิ. (ป.; ส. ปฺรณิธิ).

ประติญาณ

หมายถึงน. ปฏิญาณ. (ส. ปฺรติชฺาน).

ประพาสมหรณพ

หมายถึง[ปฺระพาดมะหอระนบ] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

ประภามณฑล

หมายถึงน. รัศมีที่พวยพุ่งขึ้นจากศีรษะของผู้ศักดิ์สิทธิ์และพระพุทธรูป.

ประมาณ

หมายถึงก. กะหรือคะเนให้ใกล้เคียงจำนวนจริงหรือให้พอเหมาะพอควร เช่น ประมาณราคาไม่ถูก. ว. ราว ๆ เช่น ประมาณ ๓-๔ เดือน. (ส. ปฺรมาณ; ป. ปมาณ).

ประวีณ

หมายถึงว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).

ประเวณี

หมายถึงน. การเสพสังวาส, การร่วมรส, ในคำว่า ร่วมประเวณี; ประเพณี เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย). ก. ประพฤติผิดเมียผู้อื่น เรียกว่า ล่วงประเวณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).

ประสบการณ์นิยม

หมายถึง[ปฺระสบกาน-] น. ลัทธิทางปรัชญาที่ถือว่าประสบการณ์เป็นบ่อเกิดของความรู้ทุกอย่าง; การปฏิบัติที่เน้นประสบการณ์; การแสวงหาความรู้โดยอาศัยการสังเกต การทดลอง และวิธีอุปนัย, ประจักษนิยม ก็ว่า. (อ. empiricism).

ปริคณห์

หมายถึง[ปะริคน] น. บริคณห์. (ป. ปริคหณ).

ปริณามัคคิ

หมายถึงน. ไฟธาตุที่ย่อยอาหาร. (ป.).

ปริเวณ

หมายถึง[ปะริ-] น. บริเวณ. (ป.).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ