ตัวกรองผลการค้นหา
ประลัยกัลป์
หมายถึงน. บรรลัยกัลป์.
ประลาย
หมายถึง(กลอน) แผลงมาจาก ปลาย.
ประวาต
หมายถึง[ปฺระวาด] ก. พัด, กระพือ. (ส.).
ประวิตร
หมายถึง[ปฺระวิด] ว. บพิตร; บริสุทธิ์, สะอาด.
ประวีณ
หมายถึงว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).
ประเวณี
หมายถึงน. การเสพสังวาส, การร่วมรส, ในคำว่า ร่วมประเวณี; ประเพณี เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย). ก. ประพฤติผิดเมียผู้อื่น เรียกว่า ล่วงประเวณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).
ประศม
หมายถึงก. สงบ. (ส.).
ประศาสน์
หมายถึง[ปฺระสาด] น. การแนะนำ, การสั่งสอน; การปกครอง, การงำเมือง, การสั่ง. (ส. ปฺรศาสน; ป. ปสาสน).
ประสบการณ์นิยม
หมายถึง[ปฺระสบกาน-] น. ลัทธิทางปรัชญาที่ถือว่าประสบการณ์เป็นบ่อเกิดของความรู้ทุกอย่าง; การปฏิบัติที่เน้นประสบการณ์; การแสวงหาความรู้โดยอาศัยการสังเกต การทดลอง และวิธีอุปนัย, ประจักษนิยม ก็ว่า. (อ. empiricism).
ประสม
หมายถึงก. รวมกันเข้า (เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป).
ประสมประสาน
หมายถึงก. ผสมผสาน, เก็บรวมไว้ทีละเล็กละน้อย, เก็บเล็กผสมน้อย.
ประสันนาการ
หมายถึงน. อาการเลื่อมใส. (ป. ปสนฺนาการ).