ตัวกรองผลการค้นหา
กาบปูเล
หมายถึงน. ส่วนล่างของทางใบที่หุ้มรอบลำต้นหมากเมื่อแก่จัดแล้วหลุดลงมา.
เปรี้ยวปาก
หมายถึงก. รู้สึกคล้ายเปรี้ยวในปากเมื่ออยากกินสิ่งที่เคยกินมีหมากเป็นต้น.
หำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, ไข่หำ หรือ หมากไข่หำ ก็เรียก.
ทาง
หมายถึงน. เรียกใบของต้นไม้บางชนิด เช่น หมาก มะพร้าว กล้วย, ลักษณนามเรียกใบหมาก ใบมะพร้าว ใบกล้วย เป็นต้น ว่า ทาง เช่น ใบกล้วยทางหนึ่ง ใบมะพร้าว ๒ ทาง.
กระดาษทราย
หมายถึงน. กระดาษที่มีด้านหนึ่งเป็นเม็ด ๆ อย่างทราย ใช้สำหรับขัดไม้เป็นต้น.
ปูนแดง
หมายถึงน. ปูนสุกที่เมื่อผสมกับผงขมิ้นและนํ้าจะเป็นสีแดง สำหรับป้ายพลูกินกับหมาก.
มะ
หมายถึงคำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้.
หมากรุก
หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่ง ใช้ตัวหมากซึ่งมีรูปและชื่อต่างกันได้แก่ ขุน เรือ ม้า โคน เม็ด และเบี้ย เดินบนกระดานสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบ่งเป็น ๖๔ ตาเท่า ๆ กันเรียกว่า กระดานหมากรุก.
ขยุ้มตีนหมา
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง มีพิษอักเสบออกเป็นเม็ดผื่นดวง ๆ.
ลูกปัด
หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ.
เพชรร่วง
หมายถึงน. เพชรเม็ดเล็ก ๆ ที่เจียระไนแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำเป็นเครื่องประดับหรือเครื่องใช้.
โย
หมายถึง(โบ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. (ปรัดเล).