ตัวกรองผลการค้นหา
หางเต่า
หมายถึงน. ปอยผมในร่องเล็กที่ท้ายทอย มีรูปแหลม, หีเต่า ก็เรียก.
มุหน่าย
หมายถึงน. นํ้ามันตานี หรือนํ้ามันเหนียว เป็นเครื่องหอมสำหรับใส่ผม, นํ้ามันตานีที่ผสมกับเขม่าและปูน, นํ้ามันหอมเป็นเครื่องเจิม.
เถิก
หมายถึงว. เถลิก, ลักษณะของหน้าผากที่ผมถอยร่นสูงขึ้นไปหรือขึ้นอยู่สูงกว่าปรกติ.
โพลน
หมายถึง[โพฺลน] ว. ใช้ประกอบกับคำ ขาว เป็น ขาวโพลน หมายความว่า ขาวมาก, ขาวทั่วทั้งหมด, (ใช้แก่ผม) เช่น ผมหงอกขาวโพลนไปทั้งหัว, โพลง ก็ว่า.
หย็อกหย็อย
หมายถึงว. มีลักษณะเป็นเส้นหยิก ๆ งอ ๆ อย่างผมเด็กเล็ก ๆ.
กะลาซอ
หมายถึง(ปาก) ว. คล้ายกะลาที่ทำซอ, เรียกผมที่ตัดแล้วเป็นรูปอย่างนั้น.
ชฎิล
หมายถึงน. ผู้มีผมมุ่นเป็นชฎา, นักพรตพวกหนึ่งที่เราเรียกว่า ฤษี. (ป., ส.).
ปิ่น
หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.
เกศ,เกศ-
หมายถึง[เกด, เกดสะ-] (แบบ) น. ผม, ในบทกลอนใช้หมายถึง หัว ก็มี เช่น ก้มเกศ.
เมาลี
หมายถึงน. จอม, ยอด, ผมจุก, เขียนเป็น เมาฬี ก็มี. (ส.; ป. โมลิ).
สอยผม
หมายถึงก. เอาไม้แหลมเล็ก ๆ เป็นต้นแทงผมให้เรียบเรียงเส้น.
ชันนะตุ
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นที่ศีรษะ เกิดจากเชื้อราบนผิวหนังศีรษะก่อนแล้วลุกลามกินลึกลงไปถึงรากผม ทำให้ผมร่วง (มักเกิดแก่เด็กผู้ชาย).