ตัวกรองผลการค้นหา
ยาขัด
หมายถึงน. สิ่งที่ใช้ขัดโลหะ หนัง หรือกระเบื้อง เป็นต้น.
ข้องขัด
หมายถึง(กลอน) ก. ขัดข้อง, ติดขัด.
ขัด
หมายถึง(โบ; กลอน) ก. คาด เช่น มีพิกัดขัดค่าเป็นราคาน้อยมาก. (ม. ร่ายยาว มหาราช).
ขัดขวาง
หมายถึงก. ทำให้ไม่สะดวก, ทำให้ติดขัด.
ขัดเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย.
ขัดเคือง
หมายถึงก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.
ขัดลำ
หมายถึงก. อาการที่กระสุนปืนค้างติดในลำกล้อง.
ขัดสมาธิ
หมายถึง[ขัดสะหฺมาด] ว. นั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้นแล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า, ถ้าเอาขาซ้อนทับกันเรียกว่า ขัดสมาธิสองชั้น, ถ้าเอาขาขวาทับขาซ้าย เรียกว่า ขัดสมาธิราบ, ถ้าเอาฝ่าเท้าทั้ง ๒ ข้างขึ้นข้างบน เรียกว่า ขัดสมาธิเพชร, ขัดสมาธิราบและขัดสมาธิเพชรนั้น เป็นท่าพระพุทธรูปนั่ง. น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ทั้ง ๒ วางซ้อนกันบนพระเพลา พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย.
ขัดหนัก
หมายถึงก. ถ่ายอุจจาระไม่ค่อยออก.
ไม้ขัดหม้อ
หมายถึงน. ไม้ทำเป็นชิ้นบาง ๆ ยาวประมาณ ๑ ศอก ใช้สอดขัดที่หูและฝาหม้ออะลูมิเนียมในเวลาเช็ดน้ำข้าว.
กระดูกขัดมัน
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่มาก.
ขัดเกลา
หมายถึงก. ทำให้เกลี้ยงเกลา, ทำให้เรียบร้อย, อบรมพรํ่าสอน, เช่น ขัดเกลานิสัย.