ตัวกรองผลการค้นหา
ราชาวลี
หมายถึงน. เชื้อสายของพระราชา. (ส.).
เชาว์
หมายถึงว. เร็ว. (แผลงมาจาก ป., ส. ชว).
ราชาวดี
หมายถึงน. เรียกการลงยาชนิดหนึ่งสำหรับเคลือบทองให้เป็นสีต่าง ๆ เช่น เขียว แดง ฟ้า ว่า ลงยาราชาวดี. (เปอร์เซีย).
โกเชาว์
หมายถึง(แบบ; กลอน) น. ผ้าทำด้วยขนแพะ เช่น ไพจิตรนิทรกำราล กาฬโกเชาว์. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป. โกชว).
ชาว
หมายถึงน. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา ชาวประมง หรือนับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์.
ชาวน้ำ
หมายถึงน. ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก.
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Buddleja paniculata Wall. ในวงศ์ Buddlejaceae ดอกสีขาวออกเป็นช่อยาว กลิ่นหอม.
ชาวม่าน
หมายถึงน. เรียกเจ้าพนักงานที่ทำหน้าที่ไขพระวิสูตรในงานพระราชพิธีต่าง ๆ.
ชาววัง
หมายถึงน. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.
ชาวี
หมายถึงน. ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. (สมุทรโฆษ).
ชาวนอก
หมายถึง(โบ) น. เรียกไทยทางปักษ์ใต้.
ชาวเล
หมายถึงน. ชาวนํ้า.