ผลการค้นหา

บทพากย์

หมายถึงน. คำกล่าวเรื่องราวเป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนหรือหนังใหญ่เป็นต้น.

ผู้พิพากษา

หมายถึง(กฎ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.

กัมพุชพากย์

หมายถึงน. ภาษาเขมร.

ชอบมาพากล

หมายถึงว. ชอบกล, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ชอบมาพากล.

ตะพาก

หมายถึงน. ชื่อปลาตะเพียนขนาดกลางชนิด Puntius daruphani ในวงศ์ Cyprinidae เกล็ดใหญ่สีเหลือง พบตามแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ, กระพาก ก็เรียก.

ปฏิพากย์

หมายถึงน. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. (ป. ปฏิวากฺย).

ทิพากร

หมายถึงน. พระอาทิตย์.

วิพากษ์

หมายถึงก. พิจารณาตัดสิน. (ส. วิวกฺษา; เทียบ วิวาก ว่า ผู้พิพากษา).

พากย์หนัง

หมายถึง(ปาก) ก. พูดตามบทพากย์ภาพยนตร์, พากย์ ก็ว่า.

พิพากษ์

หมายถึงก. ตัดสิน.

จักรพาก,จักรวาก

หมายถึง[จักกฺระ-] น. นกจากพราก. (ดู จากพราก, จากพาก). (ส. จกฺรวาก).

รำชั่วโทษพากย์

หมายถึง(สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.