ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พฤทธิ์, อิทธิ,อิทธิ-, พฤฒิ,พฤฒิ-, ประภาพ, เนรมิต, ฤ, ฤทธิ์, สิทธิ์, ทำฤทธิ์, พฤทธ์, วุฒิ,วุฒิ-, พฤฒ,พฤฒา
ทองสัมฤทธิ์
หมายถึงน. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก, สัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก.
นาคราชแผลงฤทธิ์
หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
ออกฤทธิ์
หมายถึงก. สำแดงคุณหรือโทษให้ปรากฏ เช่น ยาออกฤทธิ์ ยาพิษออกฤทธิ์; (ปาก) อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น, แผลงฤทธิ์ ก็ว่า.
ฤทธิ์
หมายถึง[ริด] น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์, แรงอำนาจ, เช่น เทวดามีฤทธิ์. (ส.; ป. อิทฺธิ).
สิ้นฤทธิ์
หมายถึงก. หมดฤทธิ์ เช่น เสือโคร่งพอถูกยิงด้วยลูกดอกยาสลบก็สิ้นฤทธิ์, หมดพยศ เช่น เด็กทำฤทธิ์ไม่ยอมกินข้าว พอหิวก็สิ้นฤทธิ์ จึงยอมกินแต่โดยดี.
สัมฤทธิ,สัมฤทธิ-,สัมฤทธิ์
หมายถึง[สำริดทิ-, สำริด] น. ความสำเร็จ ในคำว่า สัมฤทธิผล; โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก, ทองสัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก, โบราณเขียนว่า สำริด. (ส. สมฺฤทฺธิ; ป. สมิทฺธิ).
ประพฤทธิ์
หมายถึง[ปฺระพฺรึด] ว. เจริญ, โต, ใหญ่, รุ่งเรือง, งอกงาม. (ส. ปฺรวฺฤทฺธิ; ป. ปวุฑฺฒิ).
พฤทธิ์
หมายถึง[พฺรึด] น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤฒิ ก็ใช้; ในไวยากรณ์หมายถึงเสียงยาวที่สุดของสระต่าง ๆ คือ ในบาลีและสันสกฤตได้แก่ อา เป็นพฤทธิ์ของ อะ เป็นต้น. ก. กระทำสระให้ยาวเช่นนั้น. (ส. วฺฤทฺธิ).
แผลงฤทธิ์
หมายถึง(ปาก) ก. อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจ, ออกฤทธิ์ ก็ว่า.
ทำฤทธิ์
หมายถึงก. ทำพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ (มักใช้แก่เด็ก), ทำฤทธิ์ทำเดช ก็ว่า.
บุญฤทธิ์
หมายถึง[บุนยะ-] น. ความสำเร็จด้วยบุญ.
อิทธิฤทธิ์
หมายถึงน. อำนาจศักดิ์สิทธิ์; (ปาก) อำนาจ.