ค้นเจอ 24 รายการ

ศาสนสมบัติกลาง

หมายถึงน. ทรัพย์สินของพระศาสนาโดยส่วนรวม ส่วนใหญ่ได้แก่ ที่ดิน อาคาร และดอกผลที่เกิดขึ้นจากที่ดินและอาคารนั้น ๆ รวมทั้งที่ดินวัดร้างทั่วประเทศที่ทางการได้ประกาศยุบเลิกวัดแล้ว.

ไอศุริยสมบัติ

หมายถึงน. สมบัติแห่งพระราชาธิบดี.

ทรัพย์สินส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดิน

หมายถึง(กฎ) น. ทรัพย์สินในพระมหากษัตริย์ ซึ่งใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะ เป็นต้นว่า พระราชวัง.

บ้าสมบัติ

หมายถึงว. ที่เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าไปทั้งหมด; ที่ชอบสะสมสิ่งของต่าง ๆ ไว้มากจนเกินความจำเป็น.

ศาสนสมบัติ

หมายถึงน. ทรัพย์สินของพระศาสนาทั้งที่เป็นสังหาริมทรัพย์และอสังหาริมทรัพย์ มี ๒ อย่าง คือ ศาสนสมบัติกลาง และศาสนสมบัติของวัด.

สละราชสมบัติ

หมายถึงก. สละความเป็นพระมหากษัตริย์.

สาธารณสมบัติของแผ่นดิน

หมายถึง(กฎ) น. ทรัพย์สินทุกชนิดของแผ่นดินซึ่งใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ร่วมกัน เช่น ที่ดินรกร้างว่างเปล่า และที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืนหรือทอดทิ้งหรือกลับมาเป็นของแผ่นดินโดยประการอื่นตามกฎหมายที่ดิน ทรัพย์สินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน และทรัพย์สินใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะ.

สืบราชสมบัติ

หมายถึงก. เป็นพระมหากษัตริย์ต่อเนื่องแทน, สืบราชบัลลังก์ ก็ว่า.

ครองราชสมบัติ

หมายถึงก. เสวยราชสมบัติเป็นพระมหากษัตริย์.

คุณสมบัติ

หมายถึง[คุนนะสมบัด, คุนสมบัด] น. คุณงามความดี, คุณลักษณะประจำตัวของบุคคล เช่น คุณสมบัติของผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง.

ทรัพย์สมบัติ

หมายถึงน. ทรัพย์สินที่อยู่ในครอบครองอันอาจใช้สอยแจกจ่ายได้.

ราชสมบัติ

หมายถึงน. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ